O ile w w pierwszym dniu można było mieć jeszcze wątpliwości, czy to jeszcze jesień (do pewnej wysokości lało, sypało wyżej), czy już zima, to w drugim dniu mieliśmy już na pewno pełnowymiarową zimę z zamieciami i zawiejami.
Znowu ze względu na warunki wariant krótki, czyli...."lajtowy". Trasa Ustrzyki Górne, Siwe Wierchy, Tarnica, Wołosate. Pierwotnie planowaliśmy Wołosate, Halicz Wołosate plus Tarnica ale ta pogoda!...
W lesie było nawet fajnie, wesoło zrobiło się po wyjściu na połoninę ;). Helena początkowo ze stoickim spokojem twierdziła, że jest spoko, że halny to dopiero duje ale jak kilka razy "zabuksowała" pod wiatr, to nabrała do wiatru szacunku :) Nawet mną. który masę ciała od Heli mam kilkakrtonie większą targnęło kilka razy dość poważnie :-)
I tu dziwna osobliwość się pojawiła. Okazało się, że im wyżej, tym ludniej!
Na przełęczy pod Tarnicą, gdzie zaliczyłem mały popas w syberyjskich warunkach stał
całkiem spory tłumek :-)
który rozrósł się do naprawdę sporego na samym szczycie
Chciałoby się powiedzieć, że tłumy niczym w sierpniu na Giewoncie
Skąd tyle ludzi w Bieszczadach, w środku zimy?! Na szczycie nawet ziomala z Chrzanowa spotkałem :)
Podczas zejścia, podobnie jak poprzedniego dnia, zaczęło się "coś" wyłaniać.
Wyłaniające się na sekundy widoczki przyprawiały tylko o żal, że widać tak mało
W dół ciągnęły niekończące się karawany. Momentami "wesołość" stojących niżej wzbudzał upadek, czy wręcz wypadnięcie za barierkę kogoś znajomego. Było bardzo ślisko na szczęście niezbyt stromo, tak że upadki były widowiskowe acz nie groźne :)
Już całkiem na dole, widoczność poprawiła się na tyle, że z nadzieją czekaliśmy dnia następnego, choć i ten był bardzo udany!
Ucieszeni wylądowaliśmy zupełnie przypadkiem w Chacie Wędrowca....
I w dużym skrócie, było rewelacyjnie! Nigdy wcześniej nie jadłem tak wyśmienitego omleta z jagodami, choć nie wiem czemu tu nazywał się naleśnik gigant, czy jakoś tak...
Nastrój "szczęśliwości" popsuł... rachunek, a rabatów dla znajomych z FB nie mają :-/
